Οι προτάσεις προς την Ελληνική Πολιτεία και τα εκάστοτε εκλεγμένα στελέχη της, πραγματεύονται περισσότερο την δημιουργία μιας πιο «καθαρής» και συντονισμένης καθημερινής μεταφορικής ζωής, με λιγότερο άγχος, που αποσκοπεί κυρίως στη βελτίωση των σημερινών συνθηκών.
Οικολογικά λεωφορεία, monorails, ενθάρρυνση ανάπτυξης της φιλικής προς το περιβάλλον τεχνολογίας και κίνητρα για αγορά αυτοκινήτων μηδενικών ή ελάχιστον ρύπων προς την ατμόσφαιρα στμπεριλαμβάνονται ανάμεσα σε αυτά.
Επίσης, αρκετές από τις προτάσεις είχαν ως αντικείμενο την ίδρυση και μακροημέρευση ελληνικών αυτοκινητοβιομηχανιών ή –τουλάχιστον- τη μη αποθάρρυνση των όσων τόλμησαν δειλά-δειλά να λειτουργήσουν στη χώρα.
Άλλες πάλι, είχαν να κάνουν –από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 κιόλας- με την κατασκευή ενός αυτοκινητοδρομίου στην Ελλάδα, θέμα που σήμερα έχει επιστρέψει στην επικαιρότητα, σε μια περίοδο όπου το «τραίνο» έχει σχεδόν περάσει και χαθεί.
Δε λείπουν φυσικά και θέματα αεροπορικής ευαισθησίας, τα σχετικά με την τύχη του πρώην διεθνούς αεροδρομίου του Ελληνικού, τους κανόνες κυκλοφορίας και την καλύτερη οργάνωσή τους στους εγχώριους αιθέρες ή την περαιτέρω ανάπτυξη του αεραθλητισμού.
'Αλλα 'Αρθρα
|
